تهران- ایرنا- «سال گذشته بیش از ٢٠٠ هیأت از کشورهای مختلف دنیا به ایران آمدند و کادر اتاق تهران میزبان بیش از ٥٠٠ هیأت بود. نخستین نکته ای که اعضای این هیأتها درباره تردید و تشکیک برای سرمایه گذاری در ایران مطرح کردند، موضوع نبود شفافیت و وجود فساد در دستگاههای اجرائی است».(مسعود خوانساری، رئیس اتاق بازرگانی تهران). [از من شروع کنید] در یادداشت روزنامه شرق که روز یکشنبه به قلم نعمت احمدی حقوق دان منتشر شد، آمده است: بحث فساد در سیستم اجرائی کشور از مرحله شایعه گذشته و به واقعیتی تلخ تبدیل شده است تا جایی که به گفته مسعود خوانساری، رئیس اتاق تهران، متأسفانه از سال ١٣٩٠ به بعد رشد سرمایهگذاری در ایران منفی شده است و ما شاهد خروج سرمایه از ایران هستیم. وقتی سرمایهها از کشور در بخش تولید فرار کنند طبیعی است شاهد سلطه سرمایهداری دلالی و واسطه گری خواهیم بود که نیروی کار و تولیدکنندگان بیشترین ضرر را میبینند و فساد نهادینه میشود. سازمان بینالمللی شفافیت، گزارش داده ایران بین ١٦٧ کشور دنیا رتبه ١٣١ را دارد؛ حتی کشورهایی مانند غنا و بورکینافاسو از نظر مرتبه فساد در رتبه مناسبتری نسبت به ایران قرار دارند. مگر اینکه چشمان خود را بر واقعیت ببندیم و بگوییم سازمان بینالمللی شفافیت، نسبت به ایران بیطرف نیست و دستهایی در کارند تا فضای اقتصادی کشور را خاکستری یا سیاه نشان دهند و مانع حضور کشورهای دیگر در عرصه رقابت سرمایه گذاری در ایران شوند. این نوع تفکر هم جوابگوی وضع نهچندان مطلوب اقتصادی کشور نیست. در عصر انفجار اطلاعات دیگر نمی توان حقایق را پنهان کرد. در مقابل این اتفاق چند راه در پیشِرو داریم. نخست سکوت است که امروزه پاسخ گو نیست.راه دوم متأسفانه راهی است که پرسششوندگان در پیش گرفتهاند و به جای شفافیت، با پرسشکنندگان نامهربانی می کنند. موضوع رسیدگی به فساد، با اتهام به افراد به نتیجه نمیرسد. وقتی رئیسدولت سابق چشم در دوربین مناظرهها چرخاند و اندکمصلحتی را در نظر نگرفت و بزرگان نظام را متهم به سوءاستفاده مالی کرد و از رقیب انتخاباتی خود سؤال کرد فرزندان فلان و بهمان مقام رسمی بیارتباط با وی، به چه کاری مشغول هستند، حتما میشد این مسئله را براساس روال قانونی پیگیری کرد. به فرض که درست می گفت، چه ربطی به رقیب انتخاباتی او داشت؟ آیا نمیشد براساس مر قانون، فردای همان شب به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس بازرسی دفتر مقام معظم رهبری که طرف خطاب رئیس دولت سابق بودند، به همان میزان فرصت داد که از همان تریبون به شایعه پراکنده شده پاسخ دهند و استخوان لای زخم قرار داده نشود؟ باور کنیم مردم از شعور سیاسی بالایی برخوردارند. وقتی نوبت تظلم خواهی به فرزندان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس بازرسی دفتر مقام معظم رهبری که اتفاقا هر دو از السابقون السابقون انقلاب و حی و حاضر هستند داده نشود آسانترین راه یعنی پاسخ گویی و پاسخ خواهی را مسدود و با انباشت این خواسته ها بستر شنیده شدنِ صداها از مراجع غیرقانونی را مهیا میکنیم. طبیعی است به گفته آقای مسعود خوانساری، رئیس اتاق تهران، «تا به امروز هم نتوانستیم سهم زیادی از سرمایه گذاری خارجی را به داخل کشور جذب کنیم و با تأسف رتبه ایران در بسیاری از شاخصهای جهانی به ویژه در بحث محیط کسبوکار و شفافیت و فساد بالاست». افراد وقتی دارای پست و مقام میشوند باید بهتبع جایگاه آن پاسخگو باشند .چه خوب است بشنویم هرکس در هر جایگاهی بگوید: بسمالله از من شروع کنید. *منبع: روزنامه شرق،1395،10،05 **گروه اطلاع رسانی**9117**2002**انتشار دهنده: فاطمه قناد قرصی انتهای پیام /*
نظرات